|
متاسفانه
، این هم یکی دیگر از گفته های شبکه منفی از زبان استاد که ،
قرآن را دارای تناقض می داند !
تئوری
غلط " لازمان و لامکان " بودن آخرت با آیات قرآن تطبیق نداشته و
ایشان
بجای تغییر تئوری غلط خود ، قرآن را زیر سوال می برد. در
ادامه می گوید :
پیامبر
نمی دانسته که چی می نویسد ! "فایل صوتی رو گوش کنید"
توضیحاتی
رو در ادامه مطلب ببینید :
همونطور
که قبلا اشاره کرده بودم در قرآن کریم ، نحوه اشاره آیات
نشان
دهنده "زمان" و پی در پی انجام شدن مراحل حسابرسی و کیفر دهی و همینطور
" جاودانگی " برخی در جهنم یا بهشت است.
همچنین
بیان کننده "مکان" و حرکت انسان ها از جایی به جایی و یا " اقامت جاودانه " در هریک از مکان
های بهشت و جهنم است . بطور مثال :
با استفاده از آيات قرآن مجيد، روز قيامت را در سه مرحله کلي مي توان
ترسيم کرد:
- مرحله اول: برانگيخته شدن همگاني:
«و نفخ في الصور فجمعناهم جمعا؛ در صور دميده مي شود و ما همه آنها
را گرد مي آوريم» (کهف، آيه 99)
- مرحله دوم: حرکت به سوي ايستگاه
هاي حسابرسي و سؤال:
«و جاءت کل نفس معها سائق و شهيد؛ هر انساني وارد محشر مي گردد در
حالي که همراه او حرکت دهنده و گواهي دهنده اي است» (ق، آيه 21(
- مرحله سوم: حرکت به سوي جايگاه
کيفر و پاداش:
«و سيق الذين کفروا الي جهنم زمرا؛ و کساني که کافر شدند؛ گروه گروه
به سوي جهنم رانده مي شوند» (زمر، آيه 71)
و درباره پرهيزکاران و مؤمنان وارسته مي
خوانيم:
«و سيق الذين اتقوا ربهم الي الجنه زمرا؛ و کساني که تقواي الهي پيشه
کردند، گروه گروه به سوي بهشت برده مي شوند» (زمر، آيه 73 (
در ادامه مطالعه بخشی از آیات سوره مریم ارزشمند
می باشد :
قسمتی از ترجمه سوره مریم
و در اين كتاب
(آسمانى) از اسماعيل )نيز) ياد كن، كه او در وعدههايش صادق، و رسول و پيامبرى
(بزرگ) بود! (54)
او همواره خانوادهاش را به نماز و زكات فرمان مىداد; و همواره مورد
رضايت پروردگارش بود. (55)
و در اين كتاب، از ادريس (نيز) ياد كن، او بسيار راستگو و پيامبر
(بزرگى) بود. (56)
و ما او را به مقام والايى رسانديم. (57)
آنها پيامبرانى بودند كه خداوند مشمول نعمتشان قرار داده بود، از
فرزندان آدم، و از كسانى كه با نوح بر كشتى سوار كرديم، و از دودمان ابراهيم و
يعقوب، و از كسانى كه هدايت كرديم و برگزيديم. آنها كسانى بودند كه وقتى آيات خداوند
رحمان بر آنان خوانده مىشد به خاك مىافتادند، در حالى كه سجده مىكردند و گريان
بودند. (58)
اما پس از آنان، فرزندان ناشايستهاى روى كار آمدند كه نماز را تباه
كردند، و از شهوات پيروى نمودند; و بزودى (مجازات) گمراهى خود را خواهند ديد! (59)
مگر آنان كه توبه كنند، و ايمان بياورند، و كار شايسته انجام دهند;
چنين كسانى داخل بهشت مىشوند، و كمترين ستمى به آنان نخواهد شد. (60)
وارد باغهايى جاودانى مىشوند كه خداوند رحمان بندگانش را به آن وعده
داده است; هر چند آن را نديدهاند; مسلما وعده خدا تحقق يافتنى است! (61)
در آن جا هرگز گفتار لغو و بيهودهاى نمىشنوند; و جز سلام در آن جا
سخنى نيست; و هر صبح و شام، روزى آنان در بهشت مقرر است. (62)
اين همان بهشتى است كه به بندگان پرهيزگار خود، به ارث مىدهيم. (63)
)پس از تاخير وحى، جبرئيل به
پيامبر عرض كرد:) ما جز بفرمان پروردگار تو، نازل نمىشويم; آنچه پيش روى ما، و
پشت سر ما، و آنچه ميان اين دو مىباشد، همه از آن اوست; و پروردگارت هرگز
فراموشكار نبوده (و نيست)! (64)
همان پروردگار آسمانها و زمين، و آنچه ميان آن دو قرار دارد! او را
پرستش كن; و در راه عبادتش شكيبا باش! آيا مثل و مانندى براى او مىيابى؟! (65)
انسان مىگويد: «آيا پس از مردن، زنده (از قبر) بيرون خواهم آمد؟!»
(66)
آيا انسان به خاطر نمىآورد كه ما پيش از اين او را آفريديم در حالى
كه چيزى نبود؟! (67)
سوگند به پروردگارت كه همه آنها را همراه با شياطين در قيامت جمع
مىكنيم; سپس همه را -در حالى كه به زانو درآمدهاند- گرداگرد جهنم حاضر مىسازيم.
(68)
سپس از هر گروه و جمعيتى، كسانى را كه در برابر خداوند رحمان از همه
سركش تر بودهاند، جدا مىكنيم. (69)
بعد از آن، ما بخوبى از كسانى كه براى سوختن در آتش سزاوارترند،
آگاهتريم! (70)
و همه شما (بدون استثنا) وارد جهنم مىشويد; اين امرى است حتمى و
قطعى بر پروردگارت! (71)
سپس آنها را كه تقوا پيشه كردند از آن رهايى مىبخشيم; و ظالمان را
-در حالى كه (از ضعف و ذلت) به زانو درآمدهاند- در آن رها مىسازيم. (72)
و هنگامى كه آيات روشن ما بر آنان خوانده مىشود، كافران به مؤمنان
مىگويند: «كدام يك از دو گروه ( ما و شما) جايگاهش بهتر، و جلسات انس و مشورتش
زيباتر، و بخشش او بيشتر است؟ !» (73)
چه بسيار اقوامى را پيش از آنان نابود كرديم كه هم مال و ثروتشان از
آنها بهتر بود، و هم ظاهرشان آراستهتر! (74)
بگو: «كسى كه در گمراهى است، بايد خداوند به او مهلت دهد تا زمانى كه
وعده الهى را با چشم خود ببينند: يا عذاب (اين دنيا)، يا (عذاب) قيامت! (آن روز)
خواهند دانست چه كسى جايش بدتر، و لشكرش ناتوانتر است!» (75)
| 